WCAG 2.0 - Succescriterium 1.4.8 Visuele weergave

Bedoeling van dit Succescriterium

De bedoeling van dit Succescriterium is om te garanderen dat visueel weergegeven tekst op zo'n manier wordt gepresenteerd dat het kan worden waargenomen zonder dat de lay-out interfereert met de leesbaarheid ervan. Mensen met bepaalde cognitieve, taal- en leermoeilijkheden en sommige gebruikers met beperkt zicht kunnen de tekst niet waarnemen en/of kunnen hun plaats in de tekst niet bijhouden als de tekst wordt gepresenteerd op een manier die voor hen moeilijk te lezen is.

Mensen met bepaalde visuele of cognitieve functiebeperkingen moeten de tekst- en achtergrondkleur kunnen selecteren. Soms kiezen zij combinaties die op iemand zonder die beperking als niet-intuïtief overkomen. Soms hebben deze combinaties erg weinig contrast. Soms werken alleen heel specifieke kleurcombinaties voor hen. Het kunnen instellen van kleur of andere aspecten van tekstpresentatie maakt voor hun begripsvermogen een groot verschil.

Voor mensen met bepaalde leesbeperkingen of visuele beperkingen kunnen lange tekstregels een aanzienlijke barrière betekenen. Ze hebben moeite om hun plaats op de pagina bij te houden en met het volgen van de tekststroom. Smalle tekstblokken maken het gemakkelijker voor hen om in een blok op de volgende regel verder te lezen. Regels zouden niet breder moeten zijn dan 80 karakters of tekens (40 in het geval van CJK), waarbij tekens de elementen zijn van het schrift waarin de tekst is geschreven.. Onderzoek heeft uitgewezen dat Chinese, Japanse en Koreaanse (CJK) karakters ongeveer twee keer zo breed zijn als niet-CJK karakters, als beide tekensoorten worden getoond met eigenschappen die dezelfde leesbaarheid opleveren, dus is de regel voor CJK tekens maximaal half zo breed als voor niet-CJK karakters.

Mensen met bepaalde cognitieve functiebeperkingen vinden het moeilijk om tekst te volgen als de regels te dicht op elkaar staan. Als er extra ruimte tussen regels en alinea's wordt aangeboden, kunnen zij de volgende regel beter vinden en gemakkelijker herkennen wanneer ze het einde van een alinea hebben bereikt. Het beste is om een aantal verschillende opties te bieden, bijvoorbeeld anderhalve en dubbele regelafstand. Met anderhalve regelafstand binnen alinea's bedoelen we dat de bovenkant van de regel 150% verder van de bovenkant van de regel eronder staat dan het geval zou zijn bij een enkele regelafstand (de standaardregelafstand voor het lettertype). Met 1,5 keer zoveel afstand tussen alinea's als tussen regels bedoelen we dat de afstand vanaf de bovenkant van de laatste regel van 1 alinea 250% verder van de bovenkant van de eerste regel van de volgende alinea ligt (dat wil zeggen dat er tussen beide alinea een witregel is aangebracht die 150% is van de witregel bij een enkele regelafstand).

Mensen met bepaalde cognitieve functiebeperkingen vinden het moeilijk om tekst te lezen die zowel links- als rechtslijnend is. De ongelijke afstand tussen woorden in geheel uitgevulde tekst kan tot gevolg hebben dat er "rivieren van witte ruimte" over de pagina lopen, wat het lezen bemoeilijkt en soms zelfs onmogelijk maakt. Het uitlijnen van tekst kan ook tot gevolg hebben dat woorden te dicht op elkaar staan, zodat het voor de gebruikers moeilijk is om woordgrenzen te vinden.

De bepaling over herschaling garandeert dat visueel weergegeven tekst (tekstkarakters die zo zijn weergegeven dat ze zichtbaar zijn [in tegenstelling tot teksttekens die nog in datavorm staan, bijvoorbeeld ASCII]) met succes kan worden geschaald zonder dat de gebruikers horizontaal en verticaal hoeven te scrollen om alle content te zien. Als de tekst zo wordt aangeboden dat dit mogelijk is, past de content zich aan aan de schaling. Dit stelt mensen met beperkt zicht en mensen met cognitieve functiebeperkingen in staat om de tekst te herschalen zonder gedesoriënteerd te raken.

Het schalen van content is primair de verantwoordelijkheid van user agents. User agents die voldoen aan UAAG 1.0 IJkpunt 4.1 staan gebruikers toe om tekstschaal te configureren. Het is de verantwoordelijkheid van de auteur om content te creëren die de user agent er niet van weerhoudt de content de schalen en die ervoor zorgt dat de content zich aanpast aan de huidige breedte van het weergavekader. Zie Succescriterium 1.4.4 begrijpen Herschalen van tekst voor een aanvullende bespreking van het herschalen van tekst.

De eis ten aanzien van horizontaal scrollen is niet van toepassing op apparaten met kleine schermen waarbij lange woorden soms op één regel worden getoond en gebruikers horizontaal moeten scrollen. Auteurs moeten wel garanderen dat content op standaard desktop- en laptopbeeldschermen met gemaximaliseerd browserscherm aan deze eis voldoet. Omdat de meeste mensen hun computer een aantal jaren houden, is het beter om niet uit te gaan van de resolutie van de nieuwste desktop-/laptopbeeldschermen, maar om bij de afweging rekening te houden met resoluties van desktop-/laptopbeeldschermen die gedurende meerdere jaren gangbaar zijn.

Tekstterugloop zou altijd mogelijk moeten zijn mits woorden niet zo lang zijn dat één woord meer dan de helft van de volledige schermbreedte inneemt. Zeer lange URI's kunnen over de breedte van een vergroot scherm heen lopen, maar zijn moeten niet worden beschouwd als tekst om te "lezen" en zouden daarom deze bepaling niet schenden.

Deze bepaling wil niet zeggen dat een gebruiker nooit horizontaal zou hoeven scrollen. Het wil alleen zeggen dat ze niet naar rechts en links hoeven te scrollen om een regel te lezen. Als een pagina bijvoorbeeld zou bestaan uit twee tekstkolommen van gelijke omvang, zou deze automatisch voldoen aan deze bepaling. Bij het vergroten van de pagina, zou de eerste kolom in zijn geheel op het scherm te zien zijn en zou de gebruiker gewoon naar beneden kunnen scrollen om de tekst te lezen. Om de tweede kolom te lezen, zou de gebruiker naar rechts scrollen, zodat de rechterkolom het scherm zou vullen, en deze kolom lezen zonder verder horizontaal te hoeven scrollen.